Jagnięcina jest ważnym mięsem w diecie górali o czym świadczy bogactwo i różnorodność sposobów jej przyrządzania. Warto wymienić choćby takie specjały jak: jagnięcina pieczona (z lubczykiem), sznycle jagnięce z dodatkiem oscypka, szaszłyk jagnięcy, jagnięcina z czosnkiem i miętą, czy jagnięcina duszona w jarzynach.
Obecnie większość produkcji przeznaczana jest na eksport do krajów Europy zachodniej, w których konsumenci świadomi dietetycznych zalet jagnięciny traktują ją jako delikates.„Jagnięcina beskidzka” cechuje się wyjątkową soczystością, która jest uzależniona od zawartości tłuszczu śródmięśniowego, czyli marmurkowatości. Podczas obróbki kulinarnej tłuszcz ten ulega rozpuszczeniu, ale pozostaje wewnątrz mięśnia, nadając mu soczystość. Ponadto mięso wyróżnia się jasno różową barwą i miękką lecz sprężystą strukturą. Najbardziej charakterystyczną i wyróżniającą cechą „jagnięciny beskidzkiej” jest jej specyficzny zapach zbliżony do dziczyzny a szczególnie do zapachu sarniny.
Wysoka zawartość CLA (izomerów sprzężonego kwasu linolowego) w mięsie korzystnie wpływa na zawartość lipoprotein we krwi, hamuje rozwój nowotworów, a także posiada silne właściwości antyoksydacyjne.
